پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی NEO

قوه تخیل و تصور خیلی زنده و فعالی دارم.

مسائل و مطالب مربوط به هنر و زیباشناسی برای من اهمیت چندانی ندارند.

هیجانات قوی، زندگی برای من چیز جالبی نخواهد بود.

در کارهای خود از روش نسبتا ثابت و جا افتاده‌ای پیروی می کنم.

اغلب از بازی کردن با نظریه ها و افکار انتزاعی لذت می برم.

معتقدم اگر به دانشجویان اجازه داده شود به سخنرانی بحث انگیز و متناقض گوش دهند، فقط باعث سردرگمی و انحراف فکری بیشتر آنان خواهد شد.

سعی می کنم همه ی افکارم را در راستای واقعیت‌ها هدایت و از پناه بردن به عالم رویا و تخیل خودداری کنم.

بعضی وقت ها در موسیقی ای که گوش میدهم، غرق می شوم.

به ندرت دچار احساسات و عواطف قوی می شوم.

فکر می کنم یاد گرفتن و تمرین سرگرمی ها و کارهای ذوقی جدید، جالب است.

بحث و استدلال درباره ی مطالب فلسفی را کاری بی فایده و کسل کننده می دانم.

معتقدم قوانین و سیاست‌های اجتماعی باید تغییر کنند تا نیازهای یک دنیای در حال تغییر و تحول را به خوبی منعکس سازند.

من زندگی تخیلی بسیار فعالی دارم.

تماشای صحنه های (رقص) باله یا رقص‌های جدید مرا خسته و کسل می کند.

احساس و عاطفه ای که اشیای مختلف در من ایجاد می کنند، برایم مهم است.

وقتی روش صحیح انجام دادن کار را یافتم، به همان روش می چسبم و ادامه میدهم.

از حل مسائل مشکل یا معما لذت می برم.

معتقدم برای اخذ تصمیم درباره ی موضوعات اخلاقی باید از رهبران مذهبی خود کسب تکلیف و تقلید کنیم.

دوست ندارم وقتم را با خیال بافی تلف کنم.

نظم و ترتیب خاصی که در هنر و طبیعت می بینم برای من بسیار جالب و شوق انگیز است.

به ندرت به احساس آنی خودم توجه می کنم.

اغلب غذاهای جدید و ناآشنا را امتحان می کنم.

بعضی مواقع که مردم درباره ی مسائل خیلی انتزاعی و نظری صحبت می کنند من علاقه ام را از دست میدهم.

معتقدم عقاید متفاوت افراد جوامع دیگر درباره ی حق و ناحق از نظر خود آنها معتبر است.

از تمرکز حواس روی یک موضوع خیالی یا «رویا در بیداری» و بررسی امکانات مختلف ناشی از آن لذت می برم و به این رویاها اجازه می دهم رشد کنند و شاخ و برگ بدهند.

شعر تأثیر چندانی روی من ندارد.

احساسات گوناگونی به من دست میدهند.

ترجیح می دهم وقتم را در محیط های مأنوس و آشنا بگذرانم.

از سر و کله زدن با مسائل و معماهایی که ذهن را به کوشش و چالش وا می دارد لذت می برم.

وفاداری به آرمان ها و اصول مورد قبول شده، بیش از ازادمنشی و بی تعصب بودن اهمیت دارد.

هر وقت احساس کنم ذهنم در جهت خیال پردازی میرود معمولا خودم را به کاری مشغول می کنم و به جای خیال پردازی، حواسم را روی آن کار متمرکز می سازم.

انواع خاصی از موسیقی بیش از اندازه برای من شورانگیز هستند.

به ندرت متوجه خلق و عواطفی می شوم که محیط های مختلف به وجود می آورند.

بعضی مواقع فقط برای این که کار تازه ای انجام داده باشم محل اثاثیه‌ی خانه را تغییر میدهم.

علاقه ای به تأمل و تفکر جدی درباره ی سرنوشت جهان با انسان ندارم.

من خود را آدمی با سعه ی صدر میدانم، که می تواند راه و رسم زندگی و طرز تفکر دیگران را به خوبی قبول کند.

بچه که بودم هرگز از بازی هایی که مستلزم تقلید نقش دیگران باشد لذت نمی بردم.

بعضی مواقع که شعری را می خوانم یا به یک اثر هنری نگاه می کنم موجی از احساس افسردگی یا هیجان مرا در بر می گیرد.

هم حس شدن با دیگران، یعنی داشتن همان احساسی که دیگران دارند، برای من آسان است.

در تعطیلات ترجیح میدهم به جاهایی بروم که قبلا آن جا را امتحان کرده و به درستی شناخته ام.

کنجکاوی فکری زیادی دارم.

فکر می کنم اگر شخصی در سن بیست و پنج سالگی هنوز نداند به چه چیزهایی اعتقاد دارد، باید در سلامت او شک کرد.

نمی توانم اجازه دهم افکارم در هر جهتی که می خواهند، سیر کنند.

از خواندن اشعاری که روی احساسات و تخیلات تأکید می کنند بیشتر لذت می برم تا اشعاری که داستان خاصی را بیان می کنند.

اشیای غیر عادی از قبیل بعضی عطرها یا اسامی مکان‌های دور می توانند احساسات و عواطف شدیدی را در من ایجاد کنند.

وقتی به جایی می روم از همان مسیر همیشگی استفاده می کنم.

من علائق فکری وسیع و متنوعی دارم.

معتقدم فلسفه ی جدید «آزادی فردی» فلسفه‌ی قابل قبولی نیست.